160 ljudi iz moga mjesta našlo se na popisu mrtvih u Jasenovcu, iako tamo nitko od njih nije stradao

preko_vode_do_slobode wrote:

Usne Stjepana Gnječa wrote:

preko_vode_do_slobode wrote:meni jedan as priča isto da je on tamo našao svoju babu koja naravno WW2 nije vidjela.. itd.. vjerojatno svi znamo da je brojka dosta pojačana, ali svi se pravimo glupi itd..

Piše ti ovdje službeno broj stradalih:

http://www.jusp-jasenovac.hr/default.aspx?sid=6711

dobro ta brojka je neki dogovor, nitko u nju neviruje, ali je dogovor svih strana..  

Zavisi. AKo pročitaš uvod na toj stranici onda vidiš da to ukljućuje i neki prostor na 50 km i tako nešto oko Jasenovca .....znači ono pokolj u glinskoj crkvi ......može i to upast u Jasenovac .....jel.

Bode oći ova 42 ......ogromna razlika naspram ovih drugih godina po broju ubijenih :

Table of nationalities and year of death

Narodnost	1941	1942	1943	1944	1945	Unknown	Total
SERBIAN	4748	34092	2345	4700	1332	410	47627
ROMA	2261	12838	310	691	57	16	16173
JEWISH	3142	8004	655	490	405	420	13116
CROATIAN	221	929	378	1071	1530	126	4255
MUSLIM	50	279	161	288	324	26	1128
SLOVENIAN	9	56	19	63	94	25	266
CZECH	2	11	3	56	42		114
SLOVAK		9	9	70	18		106
UKRAINIAN		3	1	28	32		64
MONTENEGRIN	7	13	1	9	14		44
HUNGARIAN	4	5	2	6	9	1	27
ITALIAN	4	6		7	2		19
RUSSIAN	3	5	5	4	1		18
RUSINI		3	2	4	1		10
GERMAN		2		4	3	1	10
POLISH		3		3	3		9
ALBANIAN				1			1
AUSTRIAN		1					1
GEORGIAN	1						1
ROMANIAN		1					1
Unknown	10	109	7	13	11	5	155
Total	10462	56369	3893	7510	3881	1030	83145

1942.
Borbe za Istočnu Bosnu · Operacija Jugoistočna Hrvatska · Operacija Trio · Bitka na Kozari · Prodor u Zapadnu Bosnu · Bitka za Kupres · Napad NOVJ-a na Gojlo · Borbe za Livno · Borbe za Jajce · Operacija Alfa · Bihaćka operacija · Bihaćka republika

https://hr.wikipedia.org/wiki/Drugi_svjetski_rat_u_Jugoslaviji

Bihać , Kozara ....fight po Bosni.

Čisto jedna ta operacija iz 42 pa ti dosta toga bude jasno ....nafta Sisak i Brod ...partizanske akcije na tom podrućju.


Napad NOVJ-a na Gojlo 1942.
[th]Napad NOVJ-a na Gojlo[/th][th]Sukobljeni[/th]

Dio Drugog svjetskog rata
Naftni izvori u plamenu nakon uspješno izvedene partizanske diverzije
[th]Nadnevak[/th][th]Lokacija[/th][th]Ishod[/th] 6. rujna 1942. Gojlo Partizani porazili njemačko-domobransku posadu u Gojlu i zapalili naftne izvore
Narodnooslobodilačka vojska Jugoslavije	Wehrmacht Domobrani

Napad na naftne izvore u Gojlu je bila partizanska diverzantska akcija tijekom Drugog svjetskog rata u Hrvatskoj, izvedena 6. rujna 1942. godine.
Akciju su izvele postrojbe Sedme hrvatske NO brigade, Banijske proleterske čete i Moslavačkog partizanskog bataljuna i dijelovi Prvog slavonskog odreda NOP-a te ostaci Krajiškog proleterskog bataljuna.^[1] Najveći teret borbe u samom mjestu je ponijela prva Slavonska udarna četa i Banijska proleterska četa.^[2]
Uništenjem postrojenja u Gojlu, izvjesno vrijeme je obustavljena proizvodnja nafte koja je prerađivana za potrebe Wehrmachta u rafinerijama kod Siska i u Bosanskom Brodu. Tako je eksploatacija nafte iz Gojla iznosila samo 9.605 tona u 1942. godini, za razliku od regularne eksploatacije u 1943. godini, koja je iznosila 21 582 t.^[3]

Sadržaj

• 1 Pripreme
  
• 2 Izvođenje akcije
  
• 3 Izvještaji
  
• 4 Izvori
  
• 5 Unutrašnje poveznice
  

Pripreme

Ovom pothvatu velikih razmjera je prethodila pomna obavještajna priprema. Nakon što je Štab Treće operativne zone NOV-a i PO-a Hrvatske donio odluku o napadu na Gojlo, iz Slavonije s dva pratitelja upućen zamjenik zapovjednika Zone Bogdan Crnobrnja sa zadatkom da izvrši sveobuhvatne pripreme za tu akciju, a zatim da zapovjeda svim jedinicama koje bi sudjelovale u akciji. Bogdan Crnobrnja se toga prosjeća:
Istovremeno, zbog neprijateljske ofenzive na Baniju, banijske su se snage povukle na Kordun, odakle su neki prebačeni u Moslavinu. Po naređenju Glavnog štaba za Hrvatsku, krajem kolovoza, u Moslavinu su bila prebačena, preko Save, tri bataljuna Banijskog odreda, sa zadatkom da pomognu moslavačkim i slavonskim postrojbama u daljnjem razvoju borbe u tim krajevima.^[4]
Početkom rujna u Moslavinu prebačeni su Sedma banijska brigada, dijelovi Prvog slavonskog NOP odreda i Krajiškog proleterskog bataljuna i Banijska proleterska četa.^[6] Dana 2. rujna 1942. godine, po naređenju GŠ NOP odreda za Hrvatsku, od 3., 5. i Udarnog bataljuna Banijskog partizanskog odreda formiran je Operativni štab NOP odreda Banije, kasnije Sedma banijska udarna brigada NOVJ-a.^[7][8] Njezina prva veća akcija bio je napad na petrolejske izvore u Gojlu.^[9] 4. IX Banijci su došli u vezu s Moslavačkim bataljunom.
Zajedno sa Slavoncima stvoren je plan za akciju na petrolejske izvore kod Gojla.^[10]
Zapovjednik Psunjskog partizanskog odreda Vicko Antić je nakon rata pisao o napadu na Gojlo. Naglasivši da je taj zadatak Štab 3. operativne zone povjerio „Psunjskom NOP odredu i Banijskoj i Bosanskoj proleterskoj četi“, on opisuje njihov prelazak sa sektora Psunja za Moslavinu:
Bogdan Crnobrnja, koordinator akcije, je nakon rata ovako opisao finalne pripreme:
Narod sela Stupovača dao je sve od sebe u vrijeme partizanskog napada na Gojlo. U selu je bilo veoma živo. Prvi put se sakupilo na stotine partizana. Bio je tu operativni štab na čelu s Bogdanom Crnobrnjom-Toljom, Štab Prvog slavonskog odreda, Banijskog odreda i Moslavačkog odreda. Bilo je mnogo partizana iz Stupovače koji su bili vodiči jedinicama. Mnogi omladinci bili su angažirani na raznim zadacima.^[12]

Izvođenje akcije

U zoru 6. rujna 1942. godine, partizani su izvršili napad na naftne izvore. Napad je počeo u pola pet ujutro. Banijci koji su bili umorni od duga puta dobili su zadatak da sa jednim bataljunom organiziraju zasjedu prema Garešnici, sa drugim da ruše glavnu prugu Beograd-Zagreb kod Krivaje, a sa trećim da fingiraju napad na neprijateljske posade u Gornjoj Jelenskoj i Garešnici. Moslavački partizanski bataljun je bio u zasjedi prema Banovoj Jarugi. Bosanski proleteri su držali zasjedu prema Kutini. Neposredan napad na Gojlo izvršile su snage Prvog i Trećeg bataljuna Psunjskog partizanskog odreda i Banijska proleterska četa.^[11]
Petrolejske izvore je branilo oko 120 domobrana i oko 30-40 njemačkih vojnika.^[11] Njih je napadalo do 500 partizana.^[2] Iznenadnim naletom savladana je domobransko-njemačka posada u Gojlu kod Kutine (Moslavina), i zapaljeni petrolejski izvori. U napadu su pod privremenim zajedničkim Operativnim štabom sujdelovali dijelovi Prvog slavonskog odreda, Banijska proleterska četa i dijelovi Krajiškog proleterskog bataljuna, dok su dijelovi Banijskog odreda i Moslavački bataljun osiguravali napad prema okolnim neprijateljskim garnizonima, naročito prema Kutini i Garešnici.«^[4]
Prema partizanskim izvorima je »zarobljeno 76 domobrana, pobijeno 32 Nijemca, zarobljeno 3, ubijen natporučnik domobrana, njemački zapovjednik poginuo.« Kod partizana su ostala 4 domobrana, ostali su pušteni.^[13]

Izvještaji

U dnevniku Josipa Krajačića Prike, političkog komesara Psunjskog odreda, je zapisano:
U izvještaju Operativnog štaba Partizanskog Odreda Banije stoji:
Istoga dana organi Kotarske oblasti NDH u Kutini obavijestili Veliku župu Prigorje, čije je sjedište bilo u Zagrebu:
Deset dana kasnije, 16. rujna, u petnaestodnevnom izvještaju »Zapovjedničtva 1. oružničke pukovnije« »Vrhovnom oružničkom zapovjedničtvu« u Zagrebu ponavljaju se uglavnom podaci Kotarske oblasti u Kutini i dodaje:
Tito (Valter) je 23. rujna javio Moskvi da naftni izvori još uvijek gore:
„»Kordunaški partizanski bataljuni napali su početkom rujna izvore nafte u Kutini — Hrvatska. Njemačka i ustaška obrana je uništena a naftno polje zapaljeno i ono i sada gori. Ovo naftno polje davalo je dnevno 80.000 litara nafte, a eksploatirali su ga Nijemci.«^[18]”

RayMabus wrote:1942.
Borbe za Istočnu Bosnu · Operacija Jugoistočna Hrvatska · Operacija Trio · Bitka na Kozari · Prodor u Zapadnu Bosnu · Bitka za Kupres · Napad NOVJ-a na Gojlo · Borbe za Livno · Borbe za Jajce · Operacija Alfa · Bihaćka operacija · Bihaćka republika

https://hr.wikipedia.org/wiki/Drugi_svjetski_rat_u_Jugoslaviji

Bihać , Kozara ....fight po Bosni.

I ovo sve nije nikakvo opravdanje za Jasenovac al objašnjava zašto je ova brojka ubijenih ovako drstićna u 42 pogotovo kad su Srbi u pitanju :

Table of nationalities and year of death

Narodnost	1941	1942	1943	1944	1945	Unknown	Total
SERBIAN	4748	34092	2345	4700	1332	410	47627

Pogle brojki godinu prije toga i sve godine nakon .......zanemarivo u usporedbi na 42.

preko_vode_do_slobode wrote:

Usne Stjepana Gnječa wrote:

preko_vode_do_slobode wrote:meni jedan as priča isto da je on tamo našao svoju babu koja naravno WW2 nije vidjela.. itd.. vjerojatno svi znamo da je brojka dosta pojačana, ali svi se pravimo glupi itd..

Piše ti ovdje službeno broj stradalih:

http://www.jusp-jasenovac.hr/default.aspx?sid=6711

dobro ta brojka je neki dogovor, nitko u nju neviruje, ali je dogovor svih strana..  

Evo još:

Since the end of World War II, political and ideological conflicts in the area have made the documentation and verification of victim statistics extremely difficult. To cover the trail of terror and murder, authorities of the Independent State of Croatia burned official records from the Jasenovac camps first in early 1943 and again upon evacuation in 1945.

Dependable statistics that do exist are based on the work of several historians who have used census records and other available documentation from German, Croatian, and former Yugoslav archives.

Dobro mislim ....ok ....ako gledamo Jasenovac kao šire podrućje na nekih 50 km oko toga onda oko te brojke i mogu proć al onda od 47 tisuća Srba 34 tisuća ih je ubijeno 42 a ostalih ratnih godina zanemarivo ( očito se tu radi ipak uglavnom o partizanima srpske nacionalnosti a ne ubijanju Srba kao takvih ) a ta 42 ...ono partizani po tom podrućju , fight ovo ono .....ratovanje.

Sve u svemu ovo se i poklapa sa onim šta sam i ja zaključija a to je ako je Dahau radio puno više od Jasenovca a ubijeno je nekih 30 i nešto ljudi tamo onda nikako ne može u tom Jasenovcu koji je bio par baraka a nikakve masovne velike grobnice takvih kapaciteta nisu nađene nemože 80 i nešto tisuća.

Međutim ovo je proširena definicija Jasenovca i ukljućuje i manje logore i pokolje mjestimićne u zoni od nekih 50 km oko toga ....a onda ti se to može i popet za 10 do 20 tisuća ubijenih.


I još imaš 42 gdje je očit srazmjer broja ubijenih a kad pogledaš šta se dešavalo na tom području 42 ....ono .....fight , glad , partizani , švabe , ustaše , rokačina , streljanja.

A jbga onda ti je to to ako tako gledaš ....oko 80 tisuća ubijenih , streljanih plus glad ovo ono,.

RayMabus wrote:Bode oći ova 42 ......ogromna razlika naspram ovih drugih godina po broju ubijenih :

Table of nationalities and year of death

Narodnost	1941	1942	1943	1944	1945	Unknown	Total
SERBIAN	4748	34092	2345	4700	1332	410	47627
ROMA	2261	12838	310	691	57	16	16173
JEWISH	3142	8004	655	490	405	420	13116
CROATIAN	221	929	378	1071	1530	126	4255
MUSLIM	50	279	161	288	324	26	1128
SLOVENIAN	9	56	19	63	94	25	266
CZECH	2	11	3	56	42		114
SLOVAK		9	9	70	18		106
UKRAINIAN		3	1	28	32		64
MONTENEGRIN	7	13	1	9	14		44
HUNGARIAN	4	5	2	6	9	1	27
ITALIAN	4	6		7	2		19
RUSSIAN	3	5	5	4	1		18
RUSINI		3	2	4	1		10
GERMAN		2		4	3	1	10
POLISH		3		3	3		9
ALBANIAN				1			1
AUSTRIAN		1					1
GEORGIAN	1						1
ROMANIAN		1					1
Unknown	10	109	7	13	11	5	155
Total	10462	56369	3893	7510	3881	1030	83145

1942 i 1944 stradali i 6 švaba. bit će malo ih se poklizalo s osmatračnice, a malo od dijabetesa...

Ja sam se ljutio na ovu brojku od 80 tisuća jer sam je naravno smatrao debelo nerealnom al sad kad vidim da oni pod Jasenovac ukljućuju i manje logore i pokolje u toj zoni nekih 50-ak kilometra oko toga plus pola ovih pa i 2/3 Srba ( od 47 tisuća , 34 tisuće ) je nastradalo 42 a s obzirom šta se tu dešavalo tada a to je teški dernek .....onda ok ....al onda to treba naglasiti a ne ono par drvenih baraka gdje prolazi pruga i gdje su u osnovi ćuvani politički zatvorenici te dovođeni i ubijani Židovi i Romi ( kao i u Bajnici koja je bila još veće stratište za njih ) ...pa kao tu ubilo 80 tisuća ovih bla bla bla ....znači nije tu baš to nego je ovo proširena definicija Jasenovca.

RayMabus wrote:

preko_vode_do_slobode wrote:

Usne Stjepana Gnječa wrote:

preko_vode_do_slobode wrote:meni jedan as priča isto da je on tamo našao svoju babu koja naravno WW2 nije vidjela.. itd.. vjerojatno svi znamo da je brojka dosta pojačana, ali svi se pravimo glupi itd..

Piše ti ovdje službeno broj stradalih:

http://www.jusp-jasenovac.hr/default.aspx?sid=6711

dobro ta brojka je neki dogovor, nitko u nju neviruje, ali je dogovor svih strana..  

Zavisi. AKo pročitaš uvod na toj stranici onda vidiš da to ukljućuje i neki prosto na 50 km oko Jasenovca .....znači ono pokolj u glinskoj crkvi ......može i to upast u Jasenovac .....jel.

i može ekipa koja je poginula u ustašama, četnicima, ekipa koja je umrla u zbjegu u egiptu, ili koja nije vidila isto na spisak.. jel..

očito je da je u jasenovcu bilo klanja jer dosta ljudi valjda svjedoči da su im članovi obitelji bili tamo.. iako bih se složio sa tobom, da su ustaše tamo trpali dosta hrvata i srba čisto radi politike, jer ustaše su bili fašisti pa to znači ako ih kritiziraš onda ideš na lađenje u jasenovac, ono pola godina da ohladiš glavu...


eh sada.. brojka od 700 000 je sprd..

neka brojka od 20 000 bi bila pre mala, nebi mogao nitko ništa.. i onda ostaje neki balans 80 000 - 90 000, svi sretni i zadovoljni, taman dovoljno da se optužuju hrvati, a opet nedovoljno da nas jebu, pa prihvatili naši političari, prihvatili svi ostali(osim par ludih antifašista što maštaju o 1 milijun mrtvih) i to j eto.. adio

preko_vode_do_slobode wrote:

neka brojka od 20 000 bi bila pre mala, nebi mogao nitko ništa.. i onda ostaje neki balans 80 000 - 90 000, svi sretni i zadovoljni, taman dovoljno da se optužuju hrvati, a opet nedovoljno da nas jebu, pa prihvatili naši političari, prihvatili svi ostali(osim par ludih antifašista što maštaju o 1 milijun mrtvih) i to j eto.. adio

Je samo šta je 34 tisuće Srba nahebalo 42 a godinu prije i u kasnijim puno puno manje tj sveukupna brojka je 47 tisuća.

42 godina je ovo na tom podrućju :

1942.
Borbe za Istočnu Bosnu · Operacija Jugoistočna Hrvatska · Operacija Trio · Bitka na Kozari · Prodor u Zapadnu Bosnu · Bitka za Kupres · Napad NOVJ-a na Gojlo · Borbe za Livno · Borbe za Jajce · Operacija Alfa · Bihaćka operacija · Bihaćka republika

Bitka na Kozari
Iz Wikipedije, slobodne enciklopedije
[th]Operacija Zapadna Bosna (nem. West Bosnien), juna - jula 1942[/th][th]Zaraćene strane[/th][th]Komandanti i vođe[/th][th]Angažirane jedinice[/th][th]Snage[/th][th]Žrtve i gubici[/th]

Segment Narodnooslobodilačke borbe
Ustaše nad telima pobijenih partizana na Kozari.
[th]Datum[/th][th]Lokacija[/th][th]Rezultat[/th] 10. jun - 15. juli 1942. planina Kozara i Potkozarje Pobeda osovinskih snaga; masovni zločini i deporatacije civila
NOP i DV Jugoslavije	Nemački Vermaht Trupe NDH Četnici
Kosta Nađ, komandant Operativnog štaba za Bosansku Krajinu	Friedrich Stahl, komandant 714. divizije i zapovednik borbene grupe Zapadna Bosna
Drugi krajiški NOP odred Prva krajiška udarna brigada Prvi krajiški NOP odred	Borbena grupa „Zapadna Bosna“: 714. divizija (Nemačka) 718. divizija (Nemačka) (delovi) 717. divizija (Nemačka) (manji delovi) samostalni 659. inžinjerijski bataljon nemačke teritorijalne, specijalne i prateće jedinice 1. gorska divizija NDH 5. pješačka pukovnija NDH Četnički odredi Radića, Marčetića i Drenovića
6.000	31.000
2.500 izbačenih iz stroja	2.800 izbačenih iz stroja
oko 68.500 mrtvih (2.300 dece)[1]

Bitka na Kozari, zvanično operacija Zapadna Bosna (nem. West Bosnien), je bitka iz Drugog svjetskog rata koja se vodila u junu i julu 1942. godine na području bosanskohercegovačke planine Kozare između partizana i osovinskih snaga.
Kozara je, usled svog položaja u odnosu na savsku, unsku i vrbasku komunikacijsku liniju, kao i u odnosu na važan rudnik Ljubija, bila oblast od velikog značaja za okupacionu upravu. Stoga su preduzete brojne ofanzivne operacije protiv partizana na Kozari. Među njima se, kako po žestini borbi, tako i po zastrašujućem stradanju civilnog stanovništva, ističe operacija Zapadna Bosna, vođena od 10. juna do 15. jula 1942.
Tokom proleća 1942. partizanski pokret u zapadnoj Bosni je znatno ojačao. To je dovelo do oslobođenja Prijedora i Ljubije 16/17. maja i osnivanja Prve krajiške brigade 21. maja 1942. Iako se ovo odvijalo u periodu minimalnog nemačkog vojnog prisustva u Jugoslaviji, pacifikacija postignuta u Srbiji i drugim delovima Bosne omogućila je nemačkoj komandi formiranje znatne borbene grupe. Nju sačinjavali delovi 3 (od ukupno 4) nemačke divizije, kao i glavnina upravo formiranog Prvog zbora (korpusa) NDH.
Osovinske snage su 10. juna otpočele koncentričan napad na partizane iz svih okolnih garnizona. Nakon opkoljavanja, formirale su široke zaprečne pojase oko Kozare i krenule u sistematsko potiskivanje i iznurivanje branilaca. Odbrana, u početku uspešna, nakon desetak dana neprekidnih borbi počela je da posustaje usled gubitaka, zamora i nestanka municije.
Partizanski delovi koji su se našli van obruča, primenili su dve vrste dejstava radi pomoći opkoljenim snagama. 3. i 4. bataljon uporno su pokušavali da se probiju u obruč radi pomoći, što je i uspelo delovima 4. bataljona. Ostale snage, 1. i 2. bataljon brigade, i 1, krajiški odred, pokrenule su niz energičnih napada na okolne garnizone radi privlačenja na sebe delova osovinske operativne grupe. Izvršeni su uspešni napadi na Dobrljin, Bosanski Novi i Sanski Most.
Ovo ipak nije dovelo do slabljenja i odvajanja značajnih efektiva operativne grupe Zapadna Bosna. Dovođenjem pojačanja, pritisak na opkoljene snage je pojačavan, što je dovelo do krize odbrane.
Suočeni s nemogućnošću daljeg odolevanja, borci Drugog krajiškog odreda odlučili su se za proboj iz obruča. Proboj kroz višestruke utvrđene linije obruča odigrao se 3. jula 1942. u jugozapadnom delu Kozare, 15 km istočno od sela Međuvođe, u severozapadnoj Bosni.
Kroz sve linije obruča probio se znatan deo Odreda i jedan deo zbega (oko 10.000 civila). Intervencijom oklopnih delova Nemci su u zoru zatvorili brešu, ponovo uspostavili obruč, i već sledećeg dana krenuli u pročešljavanje Kozare. Ostatak odreda i civili koji su ostali u obruču pokušavao je da se spasi krijući se u planini. Već prvog dana likvidirana je partizanska bolnica i pobijeno oko 300 ranjenika.
Pokom naredne dve nedelje snage Nemaca i NDH sistematski su pročešljavale Kozaru i Potkozarje. Karakteristika ove operacije je posebno brutalan postupak prema civilnom stanovništvu. Jedan broj uhvaćenih stanovnika likvidiran je na licu mesta, dok je većina transportovana u logore. Bila je očigledna namera da se područje potpuno isprazni od stanovništva, kako bi se partizani lišili baze i mogućnosti preživljavanja. Tokom operacije preko 68.000 stanovnika (oko polovina) deportovana je u logore. Ukupan broj civilnih žrtava na Kozari i Potkozarju iznosi oko 35.000 ljudi, od čega je najveći deo stradao upravo u ovoj operaciji i tokom internacije u logore koja je sledila.
Neki autori ovu operaciju smatraju delom Treće neprijateljske ofanzive.

Sadržaj/Садржај

• 1 Pozadina
  
• 2 Plan operacije
  
• 3 Angažovane snage
  
  
  
  • 3.1 Osovinske snage
    
  • 3.2 Snage NOVJ
    
  
  
  
• 4 Prva faza: opkoljavanje
  
• 5 Dejstva snaga NOVJ van obruča
  
• 6 Druga faza: proboj
  
• 7 Treća faza: operacija čišćenja
  
• 8 Nasleđe
  
• 9 Reference
  
• 10 Vanjske veze
  

Pozadina

Glavni članci: Ustanak u NDH i Suradnja četnika sa NDH


Mapa osovinske ofanzive na Kozaru.

Ustaše odvode Srbe sa Kozare u sabirne logore, 1941.

Ustaše sprovode žene i decu sa Kozare.
Početkom 1942. godine potpisan je niz sporazuma četnika sa ustaškim vlastima, radi pacifikovanja ustanka u NDH. Uroš Drenović, komandant četničkog odreda »Kočić« sklopio je sporazum sa NDH u Mrkonjić Gradu 27. aprila 1942.^[2] Lazar Tešanović, komandant četničkog bataljona »Mrkonjić«, sklopio je sporazum sa NDH 23. maja 1942. Cvijetin Todić i Savo Božić, zapovjednici Ozrenskog i Trebavskog četničkog odreda sklopili su sporazum sa vlastima NDH 28. maja 1942. u selu Lipac^[3][4][5] Predstavnici Majevičkog četničkog odreda sklopili su sporazum sa vlastima NDH 30. maja 1942.^[6] Rade Radić, zapovednik četničkog odreda "Borja" sklopio je sporazum sa vlastima NDH 9. juna 1942.^[7]
U proleće 1942. partizani u centralnoj i zapadnoj Bosni su oslobodili Bosanski Petrovac, Drvar, Glamoč i Prijedor. 20. maja je osnovana I krajiška brigada, a sledećeg dana je dobila tenkove i stare avione. Slobodna teritorija se prostirala od reke Save na jug do planina Kozare i Grmeča.
Nemci i ustaše su shvatile da su grad Banja Luka i rudnik gvožđa Ljubija u opasnosti i organizovale su ofanzivu da unište pokret. Fašističke snage su brojale 11.000 oficira, podoficira i vojnika Vermahta, 20.000 ustaša i domobrana, 2000 četnika Draže Mihajlovića (grupe Drenovića i Marčetića), a Mađari su učestvovali sa 5 topovnjača rečne flotile. Četničke snage korišćene su uglavnom za zaprečavanje i lokalne napade.^[8][9]
Partizanska grupa je imala oko 3.000 vojnika, ali je regrutovala rezerve iz 60.000 civila na slobodnoj teritoriji.
Nakon intezivne bitke, u noć 3. jula neke partizanske jedinice su probile obruč, ali je glavna grupa sledeće noći opet ostala opkoljena i uglavnom je uništena. Samo nekoliko stotina boraca sa delom stanovništva probilo je obruč i uspelo da se izvuče prema planini Grmeč. Veliki broj onih koji se nisu uspjeli provući kroz obruč pali su u ruke ustašama i Nemcima, i tada su počinjeni veliki zločini nad njima. Na mestu proboja obruča, u jugozapadnom delu Kozare danas se nalazi spomenik nazvan "Patrija".
Žrtve su ustaše ubijale klanjem na licu mesta neposredno nakon zarobljavanja ili maljevima na obali Save kod Bosanske Dubice, a neki su po zahtevu nemačkih vlasti, prvenstveno Gleza fon Horstenau, odvedeni na rad u Nemačku. Preostali su odvedeni u hrvatske koncentracione logore, mahom u Jasenovac i Staru gradišku.
Posle zarobljavanja narod je strpan delimično u Jasenovac, a delimično u obližnje privremene logore kod Bosanske Dubice, Kostajnice i druge odakle je zatim prebacivan u Jasenovac u grupama po nekoliko hiljada ljudi. Žrtve su ubijane odmah. Prema svedočenjima Jevreja sabranim u knjizi "Sećanja Jevreja na logor Jasenovac" ustaše su se brzo rešile ogromnog ljudstva sa Kozare. Prema tim svedočenjima, ustaški koljači su se tih dana najvećih pokolja Kozarčana "po celi dan vucarali po logoru i smejali se pred zatočenicima, pjevali i hvalili se kako su danas imali mnogo posla".
Po ustaškim i nemačkim dokumentima u kozaračkoj ofanzivi zarobljeno je 68.000 ljudi. Spomen park Kozara prikupio je nepotpuni spisak od 33.398 pobijenih kozaračkih civila dok sudbina mnogih nestalih ni do danas nije poznata.
Oko 900 preživelih partizana je osnovalo Petu krajišku brigadu. U isto vreme, glavnina partizana sa Titom se kretala iz istočne u zapadnu Bosnu. Za vreme ofanzive, Prvi krajiški odred i delovi Prve krajiške brigade izvršili su napade na Bosanski Novi, zauzeli Bosansku Krupu, i izvršili veći broj drugih napada u cilju smanjivanja pritiska na Kozaru. Neposredno nakon operacije, 31. jula oslobođen je Ključ, a sa dolaskom proleterskih brigada stvorena je prostrana slobodna teritorija.

U proleće 1942. partizani u centralnoj i zapadnoj Bosni su oslobodili Bosanski Petrovac, Drvar, Glamoč i Prijedor. 20. maja je osnovana I krajiška brigada, a sledećeg dana je dobila tenkove i stare avione. Slobodna teritorija se prostirala od reke Save na jug do planina Kozare i Grmeča.
Nemci i ustaše su shvatile da su grad Banja Luka i rudnik gvožđa Ljubija u opasnosti i organizovale su ofanzivu da unište pokret. Fašističke snage su brojale 11.000 oficira, podoficira i vojnika Vermahta, 20.000 ustaša i domobrana, 2000 četnika Draže Mihajlovića (grupe Drenovića i Marčetića), a Mađari su učestvovali sa 5 topovnjača rečne flotile. Četničke snage korišćene su uglavnom za zaprečavanje i lokalne napade.^[8][9]
Partizanska grupa je imala oko 3.000 vojnika, ali je regrutovala rezerve iz 60.000 civila na slobodnoj teritoriji.
Nakon intezivne bitke, u noć 3. jula neke partizanske jedinice su probile obruč, ali je glavna grupa sledeće noći opet ostala opkoljena i uglavnom je uništena. Samo nekoliko stotina boraca sa delom stanovništva probilo je obruč i uspelo da se izvuče prema planini Grmeč. Veliki broj onih koji se nisu uspjeli provući kroz obruč pali su u ruke ustašama i Nemcima, i tada su počinjeni veliki zločini nad njima. Na mestu proboja obruča, u jugozapadnom delu Kozare danas se nalazi spomenik nazvan "Patrija".
Žrtve su ustaše ubijale klanjem na licu mesta neposredno nakon zarobljavanja ili maljevima na obali Save kod Bosanske Dubice, a neki su po zahtevu nemačkih vlasti, prvenstveno Gleza fon Horstenau, odvedeni na rad u Nemačku. Preostali su odvedeni u hrvatske koncentracione logore, mahom u Jasenovac i Staru gradišku.
Posle zarobljavanja narod je strpan delimično u Jasenovac, a delimično u obližnje privremene logore kod Bosanske Dubice, Kostajnice i druge odakle je zatim prebacivan u Jasenovac u grupama po nekoliko hiljada ljudi. Žrtve su ubijane odmah. Prema svedočenjima Jevreja sabranim u knjizi "Sećanja Jevreja na logor Jasenovac" ustaše su se brzo rešile ogromnog ljudstva sa Kozare. Prema tim svedočenjima, ustaški koljači su se tih dana najvećih pokolja Kozarčana "po celi dan vucarali po logoru i smejali se pred zatočenicima, pjevali i hvalili se kako su danas imali mnogo posla".
Po ustaškim i nemačkim dokumentima u kozaračkoj ofanzivi zarobljeno je 68.000 ljudi. Spomen park Kozara prikupio je nepotpuni spisak od 33.398 pobijenih kozaračkih civila dok sudbina mnogih nestalih ni do danas nije poznata.

----

To ti je to a ne da su Srbi od 41 do 45 tamo dovođeni masovno svake godine samo zato šta su Srbi.

Hebate, jos ce Njemacka trazit nazad novce od ratne odstete. Nema problema. Srbija ce sve da otplati.A mogu im i Zidovi platit koju ratu.

gargamel0101 wrote:“Imamo dva novinarska društva, dva društva pisaca, a sada i tri komemoracije u Jasenovcu! Komemoraciju u Jasenovcu treba promatrati na personalnoj razini. Prošle godine kad je Branko Lustig bio izaslanik predsjenice RH, bio je izviždan od jedne militantne neokomunističke, nesretničke skupine… A bitna razlika između Branka Lustiga i jednog drugog hrvatskog Židova – Slavka Goldsteina, je što je Branko Lusti sposoban, uspješan, dobar i plemenit čovjek. Prije dvije, tri godine na Festivalu židovskog filma u Zagrebu koji redovito posjećuje moja supruga, Lustig je bio domaćin jednoj maloj Vukovarki i dok je s njom razgovarao – rasplakao se… To se Slavku Goldsteinu ne može dogoditi! On, s jedne strane ima pravo da je gnjevan na ustaše i NDH koji su mu u Jasenovcu ubili oca, međutim, ta jedna vrsta zla ili veselja zlu ili neuvažavanja dobra, je nešto što meni smeta”, rekao je Slaven Letica, kolumnist, publicist, političar i sveučilišni profesor, u emisiji ‘Bujica’.


“Poslije 2. svjetskog rata i velikosrpske propagande pa i pragmatičnih razloga Josipa Broza Tita koji je od Njemačke naplaćivao ratnu reparaciju, nastojalo se povećavati broj žrtava u Jasenovcu svim mogućim načinima. I moj brat Slaven Vincent Letica je vođen kao žrtva logora Jasenovac, iako je umro na putu prema El Shattu kao beba sa svega nekoliko mjeseci! Samo iz mog mjesta koje je brojilo 1.300 duša, našlo se 160 na popisu mrtvih u Jasenovcu, iako tamo nitko od njih nije stradao! I to je samo mali dio koji je poslužio stvaranju velikog mita o Jasenovcu. Taj mit živi i dalje”, istaknuo je.





http://narod.hr/hrvatska/letica-160-ljudi-iz-moga-mjesta-naslo-se-na-popisu-mrtvih-u-jasenovcu-iako-tamo-nitko-od-njih-nije-stradao

u svojim memoarima Edmund Glaise von Horstenau jasno navodi da su Ustaše osim časnih izuzetaka zajedno sa sociopatom Pavelićem bila banda idiota i ubojica koja su napravili masovne pokolje i da je Jasenovac bio logor smrti, isto potrvrđuju skoro svi njemački časnici i izvori, stoga tako svejedno da li je 160 ljudi poginulo više ili manje poanta je sasvim jasna...osim toga Bujica bi po svim rasnim i zdravstvenim zakonaima III Rajha završio u logoru iz prostog razloga jer je genetski đubar i oštećeni materijal, tako da bolje da šuti...

Stradanje civlnog stanovništva na Kozari I Potkozarju je bilo strava I užas.

Tu su ustaše pokazale neviđenu okrutnost I bestijalnost.

NA žalost, mnogo djece je odvedeno u logore, gdje su odvajani od majki, a mnoge žene I muškarci su transportirani u njemačke logore.

Mnogo djece su spasili SKOJ, Crkva njene karitativne ustanove I  obitelji koje su ih usvajale. ALi mnogo ih je umrlo ili ubijeno.

Ucka wrote:Hebate, jos ce Njemacka trazit nazad novce od ratne odstete. Nema problema. Srbija ce sve da otplati.A mogu im i Zidovi platit koju ratu.

Njemačka si je već vratila novac od odštete i to sa kamatama, ima T-COM, ima kompletnu telekomunikacijsku infrastrukturu, banke...itd...

Ringo10 wrote:Stradanje civlnog stanovništva na Kozari I Potkozarju je bilo strava I užas.

Tu su ustaše pokazale neviđenu okrutnost I bestijalnost.

NA žalost, mnogo djece je odvedeno u logore, gdje su odvajani od majki, a mnoge žene I muškarci su transportirani u njemačke logore.

Mnogo djece su spasili SKOJ, Crkva njene karitativne ustanove I  obitelji koje su ih usvajale. ALi mnogo ih je umrlo ili ubijeno.

Ustaše nad telima pobijenih partizana na Kozari.

Partizanska grupa je imala oko 3.000 vojnika, ali je regrutovala rezerve iz 60.000 civila na slobodnoj teritoriji.

Po ustaškim i nemačkim dokumentima u kozaračkoj ofanzivi zarobljeno je 68.000 ljudi. Spomen park Kozara prikupio je nepotpuni spisak od 33.398 pobijenih kozaračkih civila dok sudbina mnogih nestalih ni do danas nije poznata.



Ajme......našišalo ih ko male majmume.

Al ono eto ti Tito ......no očito se ne radi o tome da je tu ono šema bila od 41 do 45 Jasenovac je logor za ubijanje Srba ....nego su se ovi pridružili partizanima i onda je bilo deri.

crvenkasti wrote:"Svake sekunde, svake desetine sekunde jaukne smrtno ranjeno dijete, majka, i ona majka što pod srcem nosi čedo svoje. Svake sekunde vrisne smrtno ranjen mladić, starac, svake sekunde prsnu desetine lubanja, sjevaju sjekire, noževi, bradve. Svake sekunde..."
Ovo su riječi dr Nikole Nikolića, logoraša Jasenovca, liječnika po profesiji, epidemiologa poznatog po humanosti, Hrvata katolika, koji je u ovoj knjizi zabilježio zvjerstva NDH.

nikome normalnom ne pada na pamet da brani zlocine koji su se tamo desili, naprotiv, ja prvi se uzasavam toga i to uopce nije upitno. Medutim,koristenje toga u politicke svrhe i uz to i lagat o broju stradalih je skoro isto odvratno kao i sam zlocin

Uglavnom poanta priče : od 47 tisuća Srba koji se vode kao žrtve Jasenovca njih 34 tisuće je nahebalo 42.

U ovim ostalim godinama očito se tu radi o komunistima , protivnicima režima dakle nema veze sa tim koje je netko nacionalnosti.

Ovi se pridružili Titu , ustanci , stanovništvo kao logistika vojske ....kad su ih okružili i uvatili razvalili su ih.